علی 34 ساله بود که تصمیم به ازدواج گرفت. مادرش به اطرافیان سپرده بود دخترهای دم بخت فامیل را به او معرفی کنند تا برای پسرش آستین بالا بزند. اما علی هر کدام را به بهانه ای رد می کرد. یکی از علی بزرگتر بود، دیگری دو سال از علی کم سن تر بود، دختر بعدی 20 ساله بود اما پختگی مورد نظر علی را نداشت و...
برای علی 34 ساله، معیار انتخاب همسر درست همان چیزی بود که در 25سالگی می خواست: دختری که در اواسط دهه بیست باشد و از نظر ذهنی بتواند علی را درک کند. نمونه علی در دور و اطراف ما کم نیست. پسرهایی که رقم سن خود را فراموش کرده اند و حتی اگر 40سالشان بشود، باز هم به دنبال همسری زیر 30سال می گردند.
چرا دختران کم سن؟
جامعه شناسان می گویند هرقدر یک جامعه توسعه یافته تر باشد، فاصله سنی بین زوج ها کمتر می شود. برعکس در جوامع سنتی یا توسعه نیافته، دلایل دیگری برای فاصله سنی زیاد زن و مرد و انتخاب دختر کم سن و سال وجود دارد:
دختران کم سن شاداب ترند
در دنیای امروز معیارهای سنی تفاوت زیادی با گذشته کرده است. دختر 30ساله امروز هنوز در ابتدای راه زندگی قرار دارد و آینده ای پر از احتمالات مختلف پیش روی خود می بیند. به نسبت زنان 30 ساله نسل قبل از خود شاداب تر، پرانرژی تر و سالم تر است و تجربه های بسیار بیشتری از زنان نسل های قبل از خود کسب کرده. تحصیلات بیشتری دارد، وارد اجتماع شده و پختگی و جوانی را همزمان تجربه می کند. برای دخترانی در دهه سوم یا چهارم زندگی، آینده تصویری بسیار متفاوت از مادرانشان دارد. بنابراین، دختران امروزی با وجود سن بالاتر، همچنان شادابی و تحرک و تازگی خود را حفظ کرده اند.
شانس بچه دار شدن
در گذشته، سن باروری دختران معیار انتخاب آنها برای همسری بود. در آن زمان زنی در سال های آخر دهه بیست کم کم قدرت باروری اش کاهش می یافت. اما با پیشرفت های پزشکی امروز و تغییر سبک زندگی، زنان می توانند تا اوایل دهه چهل زندگی شان قدرت باروری شان را حفظ کنند. از این گذشته، با راه افتادن امکانات به روزی مثل بانک تخمک، زنان می توانند در جوانی تخمک های با کیفیت خود را به این بانک بسپارند تا اگر در سنین بالاتر ازدواج کردند، برای بچه دار شدن نگرانی نداشته باشند.
شکل پذیری شخصیتی
شاید امروز کمتر با این تفکر سنتی مواجه باشید اما هنوز هم در بخش هایی از جامعه هستند کسانی که معتقدند ازدواج با دختر کم سن و سال یعنی داشتن شانس تربیت همسر. برای این افراد ازدواج تعامل بالغانه دو فرد بزرگسال نیست. بلکه ارتباط پدر فرزندی و ارباب رعیتی مردی با زنی است که قرار است فرمانپذیر و تحت سلطه او باشد. واقعیت ازدواج این است که باید چهارچوب های آن بر اساس مشارکت، عشق و تعامل بالغانه شکل بگیرد. هرگاه یکی از این عناصر جا به جا، حذف یا نامتعادل شود تعادل ازدواج بهم می خورد و رابطه آزار دهنده می شود. تلاش برای تربیت کردن یک فرد یا تغییر دادن او، به معنی صرف انرژی دائم برای کنترل کردن او است. و البته هیچ کس ازدواج نمی کند تا دائم مراقب همسرش باشد. این طور نیست؟
مردان امروزی کمتر خواهان زنی سلطه پذیر و وابسته هستند. استقلال داشتن زن در زمینه های فکری و اجتماعی معیار پسران جوان امروز است
