محمد مهدی باقری ، سرباز صفر : بنابه روایت جمعی، از جمله شیخ صدوق در امالی، پس از شهادت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) دو کودک به نام های (ابراهیم و محمد) از فرزندان عقیل با جعفر در کوفه به شهادت رسیدند.
بدین سان که وقتی زنان و فرزندان اسیر را وارد کوفه نمودند، این دو تن از بیم و وحشت پا به فرار گذاشتند و به خانه مردی طایی پناه جستند، صاحبخانه وضعیت آن ها را جویا شد، کودکان او را در جریان امر قرار دادند و گفتند: ما از خاندان رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هستیم، از بند اسارت گریخته و به تو پناه آورده ایم.
هوای نفس پلید او وی را وسوسه کرد که اگر آن دو کودک را به قتل برساند و سرهای آن ها را نزد ابن زیاد ببرد، بدو جایزه خواهد داد، از این رو؛ کودکان را به شهادت رساند و سرهای آنان را نزد عبیدالله آورد و بر او وارد شد و آن ها را مقابل وی گذاشت.
ابن زیاد او را مورد اعتراض قرار داد و گفت: کار بسیار ناپسندی انجام داده ای، به دو پسر بچه که به تو پناه آورده بودند ستم روا داشته و آن ها را به قتل رساندی و در امانت، خیانت ورزیدی و سپس فرمان به کشتن او داد و در دَم او را کشتند.
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به سرباز صفر است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است