جشنواره فیلم فجر در حالی سی و دومین دوره خود را سپری می کند که بیشتر از هر زمان دیگری از اهداف خود فاصله گرفته است.
جشنواره فیلم فجر در سال های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و در روزهایی که
یادآور دستاورد تاریخی ملت ایران در دستیابی به حکومت اسلامی دلخواه خود و
رهایی از بند غرب و شرق است، برگزار می شود اما در سال های اخیر با در پیش
گرفتن راهی غلط، بیش از پیش به نمونه های غربی خود شبیه شده است.
در
سال های اخیر هر از چندگاهی نسبت به محتوای بسیاری از فیلم های سینمایی آن
که مغایر با فرهنگی ایرانی و اسلامی جامعه مان بودند و موضوعاتی چون
خشونت، خیانت، روابط نامشروع و... را تئوریزه می کردند اعتراضات فراوانی
شده صورت گرفته است.
در چند سال گذشته تعداد دیگری از فلم ها با
موضوعاتی که حمایت از فتنه را در خود گنجانده بودند تلاش کرده بودند تا سر
از این جشنواره درآورند که دست کم یکی از این فیلم ها در جشنواره امسال نیز
حضور دارد.
با این وجود مشکل جشنواره فیلم فجر فقط محدود به محتوای
فیلم های آن نمی شود، (این موضوع بیش از خود جشنواره به روند کلی نظارت در
سینمای کشور مربوط است) بلکه شکل ظاهری آن نیز بیش از هر زمان دیگری به
نمونه های غربی گرایش پیدا کرده است.
