در قرآن آیات متعددى است که از روح و روان دشمن و از عمق کینههاى او پرده بر مىدارد و بیان مىکند که دشمن براى اهل ایمان چه آرزوهایى دارد، از جمله:
1. دشمن براى ما سختى و دردسر مىخواهد و با هر نوع پیشرفت و رفاه ما مخالف است. «ودّوا ما عَنِتُّم»(آلعمران، 118.) («عَنِت» به معناى دردسر است)
2. دشمن براى ما غفلت مىخواهد، غفلت از سرمایهها، قدرتها و امثال آن. «ودّ الّذین کفروا لو تغفلون»(نساء، 102.) بنابراین، هر سخن و برنامه و حرکتى که مسلمانان را غافل کند، گامى در جهت اهداف و خواستههاى دشمن است.
با هوشیارى باید از امکانات نظامى و اقتصادى حفاظت کرد. «ودّ الّذین کفروا لو تغفلون عن أسلحتکم و أمتعتکم»(نساء، 102.)
غفلت امّت اسلامى حمله غافلگیرانه و شبیخون دشمن بىدین را در پى خواهد داشت. «فیمیلون علیکم میلةً واحدة»