- ابن حوزه
عبدالله
بن حوزه تمیمی، از هتاکان لشگر عمربن سعد در کربلا که مورد نفرین امام
علیه السلام قرار گرفت. وی از قبیله بنی تمیم بود که نامش «ابن جوزه» در
برخی نقل‌ها و «تیمی» هم آمده است.
روز عاشورا، آن زمان که لشگر بنی
امیه به سپاه امام حسین علیه السلام حمله کرد، ابن حوزه، مقابل لشگر رفت و
امام علیه السلام را چند بار با لحن بسیار تند و خشن صدا زد. حسین علیه
السلام، در مرتبه آخر جلو آمد. و فرمود چه می خواهی؟ او گفت: ابشربالنار
«بشارت باد ترا به آتش دوزخ»
امام علیه السلام فرمود: او کیست؟ گفتند:
ابن حوزه تمیمی. آنحضرت گفت: دروغ گفتی من نزد پروردگارم می روم که مهربان
است و شفاعتش پذیرفته؛
آنگاه حضرت، او را نفرین کرد و فرمود: خدایا او را به آتش دوزخ ببر.
ابن
حوزه خشمگین شد و خواست اسبش را به طرف حضرت بجهاند که اسبش چموشی کرد. و
او را از پشت خود انداخت، بطوری که پای چپش در رکاب بود و پای دیگرش واژگون
که مسلم بن عوسجه یکی از اصحاب امام علیه السلام، بر وی تاخت و شمشیر به
پای او زد و پایش از تن جدا شد. اسب همچنان می دوید و سر او را به هر سنگ و
کلوخ و درختی کوبید تا مرد. و روحش به آتش دوزخ رفت.
سپس آن حیوان بر او بگردید و با سم آنقدر او را کوفت و پاره پاره کرد تا اینکه به جز دو پا چیزی از او نماند.
منابع:
1- منتهی الامال
2- نفس‌المهموم
3- فرهنگ عاشورا
2 - ابوالجنوب کوفی
از
عناصر خبیث و پلید لشگر عمربن سعد در کربلا که به امام حسین علیه السلام
حمله کرد. نامش عبدالرحمن جعفی و القابش را، ابوالجنوب، ابوالخنوق و
ابوالحتوف نیز گفته اند. او پهلوانی قوی و در شهر کوفه ساکن بود.
روز
عاشورا سال 61 هـ.ق، جزو پیادگان لشگر عمر سعد و در کنار شمربن ذی الجوشن،
صالح بن وهب یزنی، خولی و عده ای دیگر بود که با ترغیب و تحریص همدیگر،
حسین بن علی علیه السلام را محاصره کردند. آنگاه که آنحضرت به میدان آمد و
دشمن با تمام قوا به او حمله کرد. شمر به ابوالجنوب که کاملا به آلات جنگی
مجهز بود گفت جلو برو به سراغش، گفت: «چرا خودت نمی روی؟ شمر به او گفت: با
من اینگونه حرف می زنی و گستاخی می کنی؟ ابوالجنوب هم گفت: تو با من
گستاخی می کنی؟ بعد به یکدیگر ناسزا گفتند و ابوالجنوب گفت: به خدا قسم؛ می
خواهم اینک این نیزه را در چشم تو فرو کنم! شمر بازگشت و گفت: به خدا
سوگند اگر بتوانم ترا به سزایت می رسانم. ابوالجنوب «لعنة الله علیه» با
بقیه پیادگان نظام، به امام علیه السلام حمله کرده و محاصره اش نمودند و
بعد به شهادت رساندند.
منابع:
1- نفس‌المهموم
2- موسوعه الامام الحسین به نقل از: تاریخ طبری، انساب‌الاشاف، العبرات، محمودی و...
