بدانکه موافق احادیث معتبره بسیار زینت کردن و جامه هاى پاکیزه و فاخر پوشیدن هرگاه از حلال بهم رسد و مناسب حال او باشد سنت است و موجب خوشنودى پروردگار است و اگر ازحلال بهم نرسد بهر چه میسرشود باید قناعت نماید. وتحصیل زیادتیهاى لباس رامانع عبادت الهى نگرداند واگر حقتعالى روزى را براو فراخ گرداند، درخور آن بخورد و بپوشد وصرف نماید وبه برادران مؤ من بدهد.
و اگر روزى بر او تنگ شود قناعت نماید و بحرام و شبهه خود را آلوده نکند، چنانچه در حدیث معتبر از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام منقول استکه هرگاه خدا نعمتى به بنده خود کرامت فرماید و اثر آن نعمت بر او ظاهر شود او را دوست خدا می نامند ویاد کننده نعمت پروردگار خواهد بود. و اگر براو ظاهر نشود او را دشمن خدا مینامند و تکذیب کننده نعمت پرودگار خواهد بود.
و در حدیث دیگر از آنحضرت منقول است که هرگاه حق تعالى نعمتى ببنده کرامت فرماید دوست میدارد که اثرآن نعمت را براو ببیند.
از حضرت امیرالمؤ منین صلوات الله علیه منقول است که از براى برادر مؤ من خود زینت کنید چنانچه براى بیگانه زینت کنید که خواهید شما را به خوش ترین هیئتى بیند.
وبسند معتبر منقول است که حضرت على بن موسى الرضا علیه السلام در تابستان بر روى حصیر مى نشستند و در زمستان بر روى پلاس و در خانه جامه هاى گنده میپوشیدند و چون بیرون میآمدند براى مردم زینت میکردند.
واز حضرت صادق علیه السلام منقول است که حقتعالى زینت و اظهار نعمت را دوست میدارد و ترک زینت و اظهار بدحالى را دشمن میدارد و دوست میدارد که اثر نعمت را در بنده خود ببیند باینکه جامه خود را پاکیزه کند و خودرا خوشبو دارد، وخانه را نیکو دارد و ساحتهاى خانه را بِروبَد حتى آنکه چراع پیش از فرو رفتن آفتاب روشن کردن فقر را زایل میکند و روزى را زیاد میکند.
واز حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام منقول است که حقتعالى جمعى را خلق کرده است که براى شفقت برایشان دنیا را تنگ کرده است و برایشان محبت دنیا را از ایشان برداشته است پس بسوى آخرت که حقتعالى ایشان رابسوى آن خوانده راغب گردیده اند و بر تنگى معاش و مکروهات دنیا صبر میکنند و مشتاقند بآنچه نزد خدا است از کرامت ابدى و جان خود را در رضاى خدا درباخته اند و آخر کار ایشان شهادت است پس چون بنشاءه آخرت روند حق تعالى از ایشان خوشنود باشد و میدانند که مرگ راهیست که همه را در پیش است پس توشه براى آخرت خود اندوخته اند و طلا و نقره جمع نکرده اند وجامه هاى گنده مى پوشند و بقوت ضرورى قناعت مینمایند وزیادتیها را در راه خدا میدهند که توشه آخرت ایشان باشد و از براى رضاى خدا با نیکان دوستى میکنند و از براى خدا با بدان دشمنى مى نمایند، ایشانند چراغهاى راه هدایت وایشانند متنعم بنعیم آخرت .
یوسف بن ابراهیم گوید که بخدمت حضرت ابى عبداللّه علیه السلام رفتم و جامه هاى خزپوشیده بودم ، پرسیدم که : چه میفرمائید درجامه خز؟ فرمود که باکى نیست بدرستیکه چون حضرت امام حسین علیه السلام شهید شد جامه خز پوشیده بود و چون حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام عبداللّه بن عباس را فرستاد که با خوارج نهروان سخن گوید بهترین جامه هاى خود راپوشید و به بهترین بوهاى خوش خود را خوشبو کرد و بربهترین اسبان سوار شده و بنزد ایشان رفت ، گفتند: تو از بهترین مردمى چرا لباس جباران را پوشیده و براسبان ایشان سوار شده ؟ عبداللّه بن عباس این آیه را خواند قُلْ مَنْ حَرّمَ زینَةَ اللّهِ اَلتى اَخْرَجَ لِعِبادِهِ والطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزقِ یعنى بگویا محمد صلّى اللّه علیه وآله وسلّم که کى حرام کرده است زینتى را که خدا براى بندگانش بیرون آورده است و روزیهاى طیب و نیکو را، پس حضرت فرمود که جامه هاى نفیس بپوش و زینت کن که خدا نیکو است و نیکو را دوست دارد، اماباید که از حلال باشد.
ودر حدیث معتبر وارد شده است که سفیان ثورى که از مشایخ صوفیه است بمسجد الحرام آمد دید که حضرت امام جعفر صادق علیه السلام نشسته و جامه هاى پرقیمت نیکو پوشیده است ، گفت واللّه بروم و او را براین جامه هاى سرزنش کنم پس نزدیک آمد، و گفت : اى پسر رسولخداصلّى اللّه علیه وآله سلّم والله که پیغمبر چنین جامه اى نپوشیده و هیچ یک از پدرانت چنین جامه ها نپوشیده اند.
حضرت فرمود: که حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم در زمانى بودند که روزى بر مردم تنگ بود، امروز برمردم روزى فراخ است سزاوارترین مردم بصرف کردن نعمتهاى خدا نیکانند، پس این آیه را خواند که گذشت و فرمودند که ما سزاوارترین مردمیم بتصرف کردن در آنچه خدا عطا کرده است . اى ثورى این جامه را که مى بینى براى مردم پوشیده ام پس دامن جامه را بالا کردند وباو نمودند جامه گنده بود که در زیر پوشیده بودند و فرمودند که این جامه گنده را براى خود پوشیده ام واین جامه هاى نیکورا براى مردم ، پس دست زدند و جامه بالاى سفیان را دور کردند او در زیر جامه گنده جامه نازکى پوشیده بود، فرمودند که جامه پائین را براى لذت نفس خود پوشیده و جامه بالا را براى فریب دادن مردم پوشیده اى .
ودر حدیث معتبر از عبداللّه بن هلال منقول است که گفت : عرض کردم بخدمت حضرت امام رضا علیه السلام که چه بسیار خوش میآید مردم را از احوال کسى که طعامهاى بدمزه و ناگوار میخورد و جامه هاى گنده میپوشد واظهار شکستگى و خشوع مینمایند، فرمود که : مگر نمیدانى که حضرت یوسف پیغمبر و پیغمبرزاده بود و قباهاى دیبا طلاباف میپوشید، وبر مجالس آل فرعون مى نشست و حکم درمیان مردم میکرد مردم را بالباس او کارى نبود، واز او عدالت در حکم میخواستند. امام مى باید که آنچه گوید راست گوید و هرگاه وعده کند وفا کند، وحکم بعدالت کند. خدا حلال را برکسى حرام نکرده است واندک و بسیارحرام را حرام کرده است پس خواندند این آیه را که : قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَةَ اللّهِ و بسیارى از اخبار مناسب این فصل را در کتاب عین الحیوة ایراد نموده ام .
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به سرباز صفر است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است