اهداء جایزه اسکار به اصغر فرهادی برای فیلم جدایی نادر از سیمین علتی شده بر جدایی این فیلم ساز از عقاید و اعتقاداتی که در آن پرورش یافته و سبب اصلی نام بزرگ او در جهان می باشد. فرهادی آنقدر از در دست داشتن آن مجسمه اسکار مشعوف شده بود که حداقل های دین اسلام در رعایت رابطه با نامحرم را نیز در جلوی صدها دوربین نیزنادیده گرفت.
فرهادی علاوه برآن چنین گفت که فرهنگ و تمدن غنی ایران زیر سایه سیاست مدفون شده است، و مردم کشورم فرهنگ دوست و صلح طلب هستند. این بیان دوپهلوی آقای کارگردان را چگونه می توان توجیه کرد.
اگر منظور آقای فرهادی مدفون شدن فرهنگ ایران در زیر سایه سیاست بازی غربیها در مواجه با نظام اسلامی است که باید به او عرض کنم که اصولا تمدن غرب و غربیها در صدد غلبه و به زیر سلطه درآوردن فرهنگ های دیگر هستند و میخواهند تمام جهان در دهکده جهانی ، دهکده ای با فرهنگ غرب باشد. به ویژه درباره ایران اسلامی که در برابرآنها ایستاده.
پس می توان نتیجه گرفت که هدف وی از این جمله سیاست های داخل کشور و عملکرد نظام اسلامی است، باید بپرسم که کدام فرهنگ و تمدن را می گویی اگر فرهنگ و تمدن بی بندو باری واباحه گری در زمان خاندان پهلوی را می گویی که ملت ایران انقلاب کردند و یکبار دست رد به سینه آن زدند، اگر منظور فرهنگ و تمدن اسلامی ایرانی است اکنون میبینیم که فرهنگ غنی ایرانی - اسلامی ما در تمام منطقه و حتی جهان طنین انداز شده است،
جا داشت که این هنرمند عزیز از این فرصت استفاده کرده و از ظلم های که در حق ملت ایران در این چند ساله توسط غربی ها رفته لا اقل گله و شکایت می کرد و صدای ملت ایران را به گوش جهانیان می رساند. شاید بگویید که آنجا جای سخنان سیاسی و اینگونه حرفها نیست اما باید بدانیم که دقیقا چنان مجموعه هایی از افرادی مانند فرهادی برای رسیدن به مقاصد سیاسی و فرهنگی خودشان در کشورهای مبداء استفاده می کنند.
چرا که از همان زمان اهداء جایزه به فرهادی مشخص بود، آنان چه انتظاراتی از او دارند، جدا کردندن ملت ایران و حاکمیت و القاء تضاد بین خواسته ها ی این دو کمترین چیزی بود که در سخنان فرهادی نمود داشت.
آقای فرهادی شما را نصیحت و هشدار می دهم که مواظب باشید با دادن اسکارها و القاب و عناوین دهن پرکن گرفتار بازی های گردانندگان چنین مراسم هایی نشوید. و پل های پشت سر خود را برای رضای دشمنان ملت ایران که خود نیز جزیی از آن هستید خراب ننمایید. نشود زمانی چشم باز کنید و ببینید که مانند آن خانم هنرپیشه نه راه پیش دارید و نه راه پس.
