شخصی در قرآن می نگریست و پیوسته می گفت: چقدر ارزان قیمت است، این از فضل خداوند است که با یک درهم هرچه بخواهم می خورم و بهره مند می گردم. شخصی دیگر قرآن وی را گرفت، پس از مشاهده آن صفحه، دید مقصود او، این آیه است:
« ذرهم یأکلوا و یتمتعوا»؛ بگذار آنها بخورند و بهره گیرند.
و او آیه را به اشتباه، این گونه می خواند:
درهم یأکلوا و یتمتعوا؛ درهمی بدهید، هرچه می خواهید بخورید و بهره بگیرید.
گر، به پیشش بگذرد لفظ « خبر»
« خبز» پندار رود هوشش ز سر(شیخ بهایی)
