22 بهمن پیش از آنکه یک عید ملی باشد ،حقیقتا یک عید مذهبی و یوم الله به معنای واقعی کلمه است و این در حالی است که به این جنبه این روز بزرگ کمتر توجه شده است با وجود آنکه رهبر معظم انقلاب آنرا در حکم یکی از بزرگترین اعیاد دینی ما –اگر نگوییم بزرگترین عید – قرار داده اند در آنجا که می فرمایند :
بیست و دوم بهمن، در حکم عید غدیر است؛ زیرا در آن روز بود که نعمت ولایت، اتمام نعمت و تکمیل نعمت الهى، براى ملت ایران صورت عملى و تحقق خارجى گرفت. ۱۳۶۸/۱۱/۰۴
و این بدان معناست که نعمت دین و نعمت اسلام ناب محمدی بعد از این روز بزرگ و تغییری که به دست عامه ملت انجام شد 1و تبلور ید الله مع الجماعه بود ،در این کشور تمام شد که اگر تا قبل آن اسمی از اسلام آورده می شد بعد از آن به برکت سایه ولی فقیه ،رسم اسلام بر این کشور باریدن گرفت که امام خامنه ای درباره این موضوع می فرمایند:
دهه‌ى فجر، آن آیینه‌یى است که خورشید اسلام در آن درخشید و به ما منعکس شد. اگر این آیینه نبود، باز هم مثل همان دوره‌هاى تاریک و قرون خالیه، بایستى ما مى‌نشستیم و اسمى از اسلام مى‌آوردیم. ۱۳۶۹/۱۰/۱۱
بر همین اساس این روز بزرگ طبق فرمایش دیگری از ایشان یک جشنی حتی به عظمت جشن نیمه شعبان است (2) چرا که امروز انقلاب ما داعیه دار زمینه سازی برای ظهور حجت حق و مهدی فاطمه سلام الله علیهما است و کسی بر این کشور حکومت می کند که نائب و حجت و شیعه مهدی است پس مسلما این مملکت امروز به برکت این انقلاب و این روز بزرگ ،مملکت امام زمان است و درجه اهمیت این روز تا حدی است که اگر در روز نیمه شعبان امام زمان ارواحنا فداه متولد شدند ،22بهمن روز ولادت امامت در این کشور پاک است3.
البته در همیشه تاریخ واژه غدیر و امامت ، واژه سقیفه و غصب را در کنار دارد و اگر امروز ما در این میدان ولایتمداری و دشمنی با دشمنان ولایت که مصداق امروزی تولی و تبری است نباشیم ،به دشمنان و خائنین کمین کرده فرصت بروز و ظهور خواهیم داد.
و تنها بعد از ذکر این معانی است که راهپیمایی 22بهمن معنایی تازه مییابد ،بلکه به معنای حقیقی خود می رسد که این راهپیمایی از شعائر و آداب بزرگ در غدیر انقلاب است ،روزی که زنده کننده و یاداور تمام این نعمت است و البته مطمئنا انفجار این نور چشم دشمنان اسلام و انقلاب را کور خواهد نمود؛ان شاالله.
