دلایل معلوم نبودن تواریخ دقیق ولادت یا شهادت بعضی از اهل بیت علیه السلام

سرباز صفر : یکی از مواردی که در آن اختلاف بسیار زیادی بین نظرات تاریخ دانان مشاهده می شود شبهات پیرامون تواریخ ولادت یا شهادت ائمه علیه السلام و یا حتی بعضی اتفاقات مهم دیگر زندگی ایشان مانند تعداد فرزند ، همسر و ... می باشد. سرباز صفر دلایل «حجت الاسلام والمسلمین استاد عبدالحسین بندانی نیشابوری» پژوهشگر تاریخ اهل بیت(ع) و خطیب توانا را درباره این شبهات برای شما عزیزان منتشر می کند.

 

استاد بندانی به غیر از حضور فعال در خطابه و تدریس، کتب متعددی نیز به زیور طبع آراسته کرده است؛ از جمله: "تقویم شیعه" به دو زبان فارسی و عربی، "ادب زیارت، معرفت زائر" به دو زبان فارسی و هندی، "اشک حسینی سرمایه شیعه"، "ریحانه کربلا"، "غدیر، عید دعا و محبت" و "133 حدیث نورانی از امام حسین(ع)".

در پاسخ به این سوال که استاد دلایل به وجود آمدن این شبهات چیست ایشان پاسخ دادند :

ــ دلایل نامشخص بودن زمان دقیق ولادت برخی از ائمه اطهار(ع) و فرزندانشان به سه دسته تقسیم می‎شود:

1. تحت الشعاع قرار گرفتن

حضرت ام کلثوم(س) به دلیل ویژگی‎های که حضرت زینب(س) داشتند مانند خواهر بزرگ بودن، وصی سیدالشهدا بودن، سخنرانی‎ها، نائبة الامام بودن و قهرمانی‏ها در واقعه کربلا و ... کمی تحتال شعاع قرار گرفتند. مثلاً ما بیش از 70 عنوان کتاب در مورد حضرت زینب(س) داریم ولی در باب حضرت ام کلثوم(س) شاید تنها 8 یا 9 مورد داشته باشیم.

مثلا حضرت ام البنین(س) چهار پسر داشت که سه نفر دیگر آنها غیر از حضرت ابوالفضل(ع) هم ملا و آقازاده بودند. اما در این بین، نورانیت حضرت عباس(ع) آنها را تحت الشعاع قرار داد.

همین مسأله باز در مورد ابعاد شخصیتی خود حضرت ابوالفضل(ع) هم موضوع صادق است؛ یعنی چون شجاعت، پهلوانی، پرچم داری و وفاداری ایشان بسیار چشمگیر بود، بقیه ابعاد شخصیتی حضرت عباس(ع) تحت الشعاع قرار گرفته است. درحالی که درباره ایشان داریم  که "کان فقیهاً عالماً ؛ یعنی او یک دانشمند فقیه بود" و "کان فقیهاً زاهداً ؛ یعنی فقیهی بود که از دنیا دوری می‏کرد" و "بین عینیه اثر السجود ؛ بین دو چشمانش (یعنی بر پیشانی‎اش) اثر سجده بود". اما این سجایای بزرگ ایشان تحت الشعاع آن دلاوری هاست و بازگو نمی‏شود.

2. از بین رفتن اسناد شیعی

خیلی از اسناد شیعه، به دست ما نرسید و در آتش‎سوزی هایی که در کتابخانه‎ها شد از بین رفت؛ آتش سوزی در کتابخانه‏های شیعی بغداد، ری و یا نیشابور. در تاریخ آمده است که در آن زمان 32 دانشگاه وجود داشت که حدود 23 تا از آنها در نیشابور بود. مغول‏ها وقتی به نیشابور حمله کردند، فرمانده آنها پرسید: آب حمام‎ها با چه گرم می‎شود؟ گفتند: با هیزم. او سپس دستور داد که از این پس آب حمام‎ها باید تا یک هفته با کتب کتابخانه‎ها گرم شود! حال درنظر بگیرید چقدر کتب شیعه در میان این کتب سوخت؟!

3. مظلومیت اهل بیت(ع)

قاعده دشمنان اسلام همیشه بر این بوده است که اسم و رسم اهل بیت(ع) را از بین ببرند. مثلا قبر شریف امام حسین(ع) قریب به 13 بار ویران شد؛ در حالی که ایشان امام معصوم و ریحانه رسول الله(ص) است. حال از خواهرش می‎گذارند اسم و رسمی بماند؟!

«متوکل» در دوران حکومتش، 70 هزار زایر را در راه زیارت امام حسین(ع) کشت؛ به جز آنهایی که در زندان‎ها کشته شدند. انگشت قطع می کردند. دستان را از مچ و یا بازو قطع می‎کردند.

تمام این مسایل باعث می‏شد که اگر هم کسی مطلبی درمورد اهل‎بیت(ع) داشت، پنهان می کرد چه برسد به تاریخ ولادت این حضرات.

مثلا «مرحوم شهید ثانی» فقه مذاهب اربعه را در مسجد الحرام درس می‎داد ولی از باب تقیه این فقه را بر اساس مذاهب اربعه اهل‎سنت درس می‎داد! یا «مرحوم کلینی» 20 سال طول کشید تا کتاب کافی را تألیف کرد. حال معلوم می‎شود که تشیع و شیعیان چقدر در خفقان به سر می برد.

 

پس با اینهمه مشکلات، رسیدن همین حد از اطلاعات هم کار بسیار بزرگی بوده است.

ــ بله؛ تاریخ ولادت اهل‎بیت(ع) اکثراً با کرامات به دست ما رسیده است یا سینه به سینه نقل شده و با زحمات فراوان در کتب نقل شده است.

در باب مظلومیت اهل‎(ع) بیت به موضوع کربلا توجه کنید. حضرت امام باقر(ع) فرمودند: "بزرگان و مردان ما را کشتند و بقیه مان را به شام بردند". منظور ایشان این نبود که آنها را به شام بردند تا آنها را مشاهده کنند؛ بلکه به قصد این بود که آنها را برای تفریح در آن مجالس بکشند! حضرت می‎فرمایند که 400 نفر از سران مملکتی و لشکری و کشوری، زنان رقاصه، جلادان و همه و همه آمده بودند. این حضرات را به قصد کشتن برده بودند که نگذارند اسم و رسمی از آنان بماند. «یزید» و «معاویه» علناً گفتند که: "دفنا دفنا". یعنی این دو علنا اظهار داشتند که "اشهد ان محمداً رسول الله" را دفن می‎کنیم که هیچ اثری از آن باقی نماند!

و رنج‏های فراوانی که روات و محدثان شیعه کشیدند.

ــ بله ؛ مثلاً «ابن ابی عمیر» چقدر به زندان رفت و چقدر شلاق خورد که اسم شیعیان را بدهد؟! خواهرش تمام کتاب هایش را جمع کرد و در تابوتی گذاشت و روی تابوت را قیراندود کرد. سپس به شیعیان گفت که به اسم اینکه کسی از اهل این خانه فوت کرده، تابوت را تشییع کنید و به نخلستان ببرند و دفنش کنند. خواهر ابن ابی عمیر حتی به این نیز اکتفا نکرد و پس از دفن آن تابوت، روی آن سبزیجات کاشت. تا اینکه پس از سال‎ها، ابن ابی عمیر از زندان آزاد شد و تابوت کتاب را درآورد. این کاری ابن ابی عمیر، کار کمی نبود.

 

 

 

با سلام و عرض ادب خدمت تمامی مخاطبان عزیز سرباز صفر
محمد مهدی باقری هستم. طلبه سطح مقدماتی مدرسه علمیه علوی حوزه علمیه قم و نویسنده مطلب فوق. امیدوارم از این مطلب خوشتون اومده باشه. لطفا ما رو برای بهتر شدن وبلاگ با نظرات خودتون راهنمایی کنید و اگر با موضع من در این مطلب موافق بودید مطلب رو لایک کنید.
التماس دعا

برای حمایت از ما این مطلب را به اشتراک بگذارید. برای تبادل لینک با ما کلیک کنید